DAT ENE UUR
Ik vul me weer helemaal.
Niet met lucht,
maar met vuur.
Bang voor dat ene uur
- dat alles stil valt -
van leegte en verlies.
Gij onbereikbaar,
draaiend in uw eigen universum.
Ik draaiend om mijn as;
en wild, wilder dan gras,
en bomen en wind.
Waai mij eindelijk aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten