Feest van Christus Koning
Dat er ooit een eindtijd komt en dat we allemaal definitief beoordeeld worden en dan tot de hemel of de nieuwe aarde worden toegelaten of daarvan worden uitgesloten, dat is een idee die in veel godsdiensten en ook in de populaire cultuur terug te vinden is.Voor christenen, joden en moslims lopen de ideeën over het laatste oordeel zelfs sterk in dezelfde richting. Bij de joodse eindtijd komt de Messias, alle doden staan op en er wordt geoordeeld wie tot de “komende wereld” wordt toegelaten. Ook in de islam is er een oordeelsdag. Ze ontvangen dan het boek waarin hun leven is opgetekend. De rechtvaardigen ontvangen het in hun rechterhand en gaan naar de paradijselijke tuinen. Ook in de populaire cultuur is het idee dat er ergens een soort van boekhouding wordt bijgehouden over hoe je leeft, terug te vinden. De kinderen kennen het van Sinterklaas. Want bij de intrede van Sinterklaas in Antwerpen is het hoogtepunt altijd de toespraak van Sinterklaas vanop het balkon en dan raadpleegt hij zijn grote boek om te zien of er stoute kindjes zijn of niet. En even wordt het spannend, maar dan blijkt het om een misverstand te gaan. En dan wordt heel plechtig en opgelucht afgekondigd: er zijn dit jaar geen stoute kindjes! En dus mogen alle kinderen gerust hun schoentje zetten.
En wij? Mogen wij ook zo gerust zijn over een mild oordeel? Want het is toch wel duidelijk: het is niet om het even wat je doet met en in je leven. De evangelielezing van vandaag laat dat glashelder – stralend wit- zien.
