Rugzak gevuld met kansen

23ste zondag door het jaar -B

Het nieuwe schooljaar is weer begonnen. Een van blikvangers dit jaar is het M-decreet waardoor kinderen en jongeren die vroeger naar het buitengewoon onderwijs werden verwezen, nu in het gewone onderwijs naar school kunnen gaan. De school doet dan voor hen redelijke aanpassingen. Een kind met een beperking hoeft dus niet per se naar een aparte school. Ik hoop echt dat gewone scholen meer en meer gewoon zullen worden om inclusief te gaan werken, want het is duidelijk dat jongeren zo inderdaad meer kansen in de samenleving krijgen. En misschien leren we er als samenleving ook uit om mensen “waar we iets aan mis-zien”, niet meteen naar de zijlijn te verwijzen.

Dat dit een reactie is uit alle tijden geeft de tweede lezing haarscherp aan: “Stel dat er in uw samenkomst een man binnenkomt, keurig gekleed en met gouden ringen aan zijn vingers en tegelijkertijd komt er ook een arme aan in schamele kleren…. Zouden wij er in lukken om hen zonder onderscheid - kwaadaardige discriminatie klinkt het in de brief van Jakobus- een plaats toe te wijzen?” Of om het met de beeldtaal van het evangelie te zeggen: laten we ons niet te fel bedotten door onze zintuigen? Zijn we niet ziende blind en horend doof? Sluiten we ons dan niet af van Gods visioen over ons leven en de Schepping? Jezus heeft overduidelijk een project op het oog waaraan iedereen mag deelnemen, uitsluiting wordt bestreden, en iedereen waardevol is.

“Effeta”, zegt Jezus, “ga open”. Dat is geen dwingend bevel, geen bezwering, geen toverspreuk die Hij uitspreekt, maar een uitnodiging om ons open te stellen voor Gods liefde voor mens en wereld. Effeta vraagt Jezus, opdat wij niet doof blijven voor de tegenslagen die anderen overkomt, opdat wij de ogen of ons hart openen wanneer we zien dat kinderen verdrinken in zee, mensen met duizenden vast komen zitten voor een station, met honderden voor een dienst vreemdelingenzaken, dat ze over extra hindernissen moeten, kilometers vers gelegde prikkeldraad, alleen maar omdat ze willen leven.

Misschien hebben bij alles wat er de laatste tijd gebeurt, iets te weinig beseft wat ook de klimaatcrisis betekent. Want ook die crisis treft ons allemaal, hier en in de hele wereld. En om die op te lossen, moeten we niet alleen naar fabrieken die de lucht vervuilen kijken, maar ook naar de levensstijl die we door de industrie en de economie steeds verder ontwikkelen. Daar wil Scheppingszondag ons vandaag over doen nadenken.