Mekaar liefhebben. Wat is dat? Als je zo’n vraag in een klas jonge tieners stelt, krijg je gegarandeerd gegiechel. Daarom spreekt Marleen, die godsdienst geeft in het eerste jaar van het middelbaar, liever over goedheid. Ze zegt: als je het woord liefde vervangt door het woord goedheid, dan klopt alles als een bus. Want draait liefde daar niet om? Om goed zijn voor mekaar, om zorg dragen, om hulp aan mensen in nood?
Bij mijn grootmoeder hing aan de schouw een mooie spreuk: “Daar alleen kan liefde wonen, daar alleen is ’t leven goed, waar men stil en ongedwongen alles voor een ander doet”. De spreuk was mijn grootmoeder op het lijf geschreven: zorgend en stil aanwezig, zichzelf soms enorm wegcijferend. Zo zijn er vandaag nog veel, vaders en moeders, mannen en vrouwen, die zorgend in het leven staan. We kunnen wellicht allemaal moeiteloos namen opnoemen. En op Moederdag zal het ook heel veel worden gezegd: lieve moeder, dank voor al je zorg voor ons.
Maar hoe kom je er eigenlijk toe om jezelf zomaar voor een ander in te zetten? En maakt het daarbij wel uit of je gelooft of niet? Een kerninzicht in het evangelie van vandaag is: dat we doorgeven wat we eerst zelf ontvangen hebben. Ik denk dat het heel belangrijk is hierbij even stil te staan. Wij hebben allemaal eerst liefde gekregen. Meteen na de geboorte zijn we in liefdevolle, zorgende armen gelegd. Zonder die liefde verloopt de ontwikkeling niet goed. Helaas gebeurt dat vaak: veel mensen ondervinden te weinig liefde in hun leven, of worden daarin zwaar ontgoocheld. Het is de grootste kwetsuur die je als mens kan oplopen. Tegelijk is het ook de grootste heling die je kan vinden: wanneer iemand het onbaatzuchtig voor je opneemt. Een film als “Le gamin au vélo” toont dat prachtig aan. Liefde brengt je verder dan je ooit dacht. Liefde is de grootste kracht van het leven. Die kracht ontvangt Jezus en geeft hij overvloedig door.
God gaat ons altijd voor. In het evangelie klinkt dat heel sterk: “Niet gij hebt Mij uitgekozen, maar Ik u, en Ik heb u de taak gegeven op tocht te gaan en vruchten voort te brengen die blijvend mogen zijn”. Dat staat heel haaks op hoe wij denken. Wij gaan toch zelf op zoek, wij bepalen zelf wel onze weg, nemen zelf initiatieven. Maar Johannes zegt ons dat God eerst is. Nog voor wij tot inzicht komen, heeft God al door tot hoeveel wij in staat zijn. Dat blijkt waar te zijn voor Petrus. Hij was de beste vriend van Jezus. Zijn leven zou hij voor Hem geven. Niemand zou hem kunnen tegenhouden. Tot Jezus wordt gearresteerd. Dan gaat hij er bang vandoor. Hij heeft er lang over gedaan om tot inzicht te komen, om verder te gaan in de liefde, om op tocht te gaan.
Bij het voorbereiden van deze preek zijn een aantal mensen mee komen nadenken over de lezingen van vandaag. We gingen de moeilijkste vragen niet uit de weg. Wat betekent dat: Gods liefde ervaren? Een taak van God krijgen? Leerling zijn van Jezus? Lang heb ik gedacht dat leerling zijn wilde zeggen dat we altijd nog moeten bijleren over geloof. Maar vandaag versta ik: dat het lang kan duren voor we Gods liefde echt voelen en door kunnen geven. Ik herken er mezelf in. Ook bij mij is het laat gekomen. Zo’n vier jaar geleden ben ik beginnen voelen dat ik verder op tocht moest gaan. Er groeide een dieper verlangen, waarin ik Gods roep heb herkend. En na lang overwegen ben ik ermee op tocht gegaan. Ik ben begonnen aan de opleiding tot pastoraal werker. En nu die stilaan ten einde loopt, wordt me pas echt duidelijk hoe boeiend en verrassend die weg is geweest. Ik zou het zelf zo nooit gepland kunnen hebben. Het is ook een enorme steun te zien hoeveel mensen die weg met mij zijn meegegaan. Het meedoen, de warmte, de zorg en liefde van heel veel mensen hier in deze twee parochies, H. Familie en Sint-Jozef, het heeft me een kracht gegeven, die ik hopelijk nog lang kan doorgeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten